Normandië
Ik ken je vissersplaatsjes waar de zilte zee je lippen kust,
je dorpjes met Romaanse kerkjes en de haast serene rust.
Boomgaarden vol met appelbomen en langs elke grote weg
ligt ergens wel een veld van eer achter een mooie hoge heg.
Een groene landelijke route komt bij een museum uit
met wapens en met uniformen, brieven, foto’s en geluid.
’t Lijkt op zo’n kille zomeravond of ik die geluiden hoor.
Toen was het landschap maanverlicht zo mooi als nu,
stel ik me voor.
Ik hoor het ruisen van de zee en van de branding op je strand,
Normandië, Normandië.
Het water klotst tegen de rotsen, net als in een ander land,
maar nooit zal jouw kust met een andere kust vergelijkbaar zijn want,
wat hier is gebeurd drukt een stempel op iedere handvol zand,
Normandië, Normandië.
Colleville-sur-Mer, een levend landschap ingelijst, Omaha Beach
zo ligt het er.
Duizenden witte kruisen met ook af en toe een witte ster.
Hier liggen zij onder ‘t met zacht geronk perfect gemaaide gras
voor wie wat men ‘de langste dag’ noemt vaak meteen de laatste was.
Ik zou hun namen willen noemen, allemaal en één voor één.
Besef van vrijheid, dood en leven vormen in mijn maag een steen.
Mijn eigen naam die tussen al die namen van vermisten staat.
Al is dit vijftig jaar geleden, nog steeds weet ik mij hier geen raad.
Ik hoor het ruisen van de zee en van de branding op je strand,
Normandië, Normandië.
Het water klotst tegen de rotsen, net als in een ander land,
maar nooit zal jouw kust met een andere kust vergelijkbaar zijn want,
wat hier is gebeurd drukt een stempel op iedere handvol zand,
Normandië, Normandië .
Ooit zullen enkel de verhalen uit de overlevering
en uit de boeken nog vertellen kunnen hoe het destijds ging.
Van hoe de angst gecamoufleerd werd tot hij leek op heldenmoed,
als de soldaat die op een witte vlag een kruis maakte van bloed
om gewonde makkers te beschermen op dat Godvergeten strand.
Waar toen de geur van bloed en angst hing ruikt het nu naar zonnebrand.
Omaha, Sword, Gold, Juno, Utah zijn nog namen op de kaart.
Getuigen die niet spreken blijven in Normandië bewaard.
Ik hoor het ruisen van de zee en van de branding op je strand,
Normandië, Normandië.
Het water klotst tegen de rotsen, net als in een ander land,
maar nooit zal jouw kust met een andere kust vergelijkbaar zijn want,
wat hier is gebeurd drukt een stempel op iedere handvol zand,
Normandië, Normandië.